Waar hij normaal gesproken zijn onzekerheden bagatelliseert, of als door een wesp gestoken over een ander onderwerp begint, luister ik deze morgen naar een andere Jeffrey. Hij vertelt dat hij om vrouwen te ontmoeten is aangewezen op het internet omdat hij, in het dagelijks leven, vrouwen nooit durft aan te spreken. Bang om afgewezen te worden heeft hij dat nooit gedurfd. Tijdens mijn vakantie in Spanje logeer ik bij Jeffrey. Aangezien we vanaf de eerste dag van mijn verblijf elke avond op stap zijn geweest wordt hij veel met die onzekerheid geconfronteerd.
Ik vertel hem het verhaal van Mark, een andere goede vriend.
Ooit liep ik met Mark langs een kledingzaak alwaar hij geregeld zijn kleding kocht. Alleen al door die enorm leuke verkoopster kom ik hier altijd terug, zei Mark. Plots hield hij halt en zei: Wish me luck! Ik ga haar mee uit vragen! Ik lachte, we gaven elkaar een”succes knuffel”en hij liep naar binnen.
Vrij kort daarna kwam hij met een lach op zijn gezicht naar buiten en sprak hij deze exacte woorden; Tom, een schouderklopje voor je grote vriend! Enthousiast gaf ik hem zijn schouderklopje en vroeg: Ja? Gaat ze mee uit?
Nee, zei Mark, ze heeft al een vriend. Ik vind het echter heel stoer van mezelf dat ik het heb gedurfd en dat maakt de drempel in het vervolg een stuk lager.
Ze zei, nee en verder is er niks ergs gebeurd…de wereld draait door…mij leef nog en voel me prima!
Go Mark!
Heij Jeffrey, ging ik verder, een afwijzing is niet erg. Stel dat jij een snoepje pikt en de officier van Justitie vraagt een lange gevangenisstraf aan, echter de rechter wijst die aanvraag af. Dan ben je blij met een afwijzing. Een afwijzing is op zichzelf neutraal, alleen jouw gedachtes erover maken het positief of negatief. Leer denken als mark. Geef jezelf een schouderklopje alleen al omdat je het durft.
Vanaf nu laten we geen enkele kans meer voorbij gaan. Als we denken; met haar wil ik graag praten dan doen we dat! Het leven is zo onzeker, je kunt ook morgen dood zijn. We grijpen elke kans!
We gaven elkaar een hand waarna hij naar zijn werk ging, mij in zijn huis achterlatend. Heerlijk vond ik dat om elke dag het grootste gedeelte zelf in te vullen. Bijna dagelijks, na mijn ontbijt, propte ik mijn rugzak vol met eten, drinken, een boek, pen en papier en een handdoek. Hemdje met sportbroek aan en de keuze tussen slippers of sportschoenen liet ik afhangen van of ik al dan niet zin had om een voetbal mee te nemen. In het altijd schijnende zonnetje, dagelijks was het tussen de 25 en 35 graden, wandelde ik naar een dichtbij gelegen en werkelijk prachtig park. Daar aangekomen zocht ik altijd mijn favoriete plekje op om de dag te starten. Veruit de meeste mensen zag je daar joggen rond het park terwijl fietsen en rollerskaten ook erg populair waren. Alleen, samen, met hond of met kinderwagen, allerlei combinaties legden hun rondjes af. Ik was een van de weinigen die genoot van de toestellen die je kan gebruiken om buiten te fitnessen, zoals onder andere een optrekstang. Heerlijk een uurtje het bloed laten stromen en daarna op een van de vele bankjes in het park plaatsnemen om te eten, lezen en schrijven. Vooral veel schrijven. Soms was het te warm en zocht ik de schaduw op, echter vaak heerlijk met blote bast in de zon.
Eten, zonnen, lezen, balletje hooghouden, schrijven, weer eten, kijken naar andere sportende mensen. Zo heerlijk relaxed vulde ik vele dagen.
Deze bewuste ochtend was ik net klaar met trainen en zat ik in de zon lekker van mijn boterhammen te genieten. Mijn oog valt op een mooie dame die aan het rollerskaten is. Getinte huid, prachtige vormen, lang donker haar in een staart en gekleed op de zon. Sexy in een kort strak broekje en kort topje. Ik vind het prettig om te kijken naar haar uiterlijk. Smaken verschillen zegt men, dan was dit mijn smaak.
Ik zie haar mijn kant opkijken en tegelijkertijd mindert ze vaart om rustig helemaal tot stilstand te komen. Kijk nou, ze komt mijn kant op. Daarvoor moet ze van de verharde weg af en over het gras lopen. Dan over het verharde voetpad en weer over een stuk gras lopen. Onhandig met haar rollerskates nog aan haar voeten baant ze zich een weg naar een bankje met een tafel ongeveer 10 meter van de plek waar ik zit. Ze`gaat niet op het bankje maar bovenop de tafel zitten in de lengterichting. Benen recht vooruit, bovenlichaam rechtop en zo kijkt ze wat om zich heen. Tjonge jonge wat vind ik dit een mooie meid en ze zit er behoorlijk uitdagend bij.
Dan schiet het gesprek van deze ochtend met Sander door mijn hoofd. Geen kans meer voorbij laten gaan!Niet bang voor een gekwetst ego maar schouderklopje dat je het durft!
Oei oei, dit is zo’n kans. Een test die op mijn pad wordt gegooid. Voeg ik de daad bij het woord?
Ondertussen is zij languit gaan liggen zonnen en heeft haar mp3 speler aangezet, aan de dopjes in haar oren te zien.
Wat gebeurt er op dat moment in mijn hoofd? Een strijd tussen welles of nietes.
De ene kant zegt simpel: je zou graag eens met haar kletsen.
De andere kant zegt dingen als;
-misschien is ze wel te leuk
-kan haar niet storen, ze ligt lekker te zonnen
-ze heeft haar mp3 speler aan
-misschien vindt ze het vervelend
-dat aanspreken bewaar je maar voor het uitgaansleven, dat geldt niet hier…
- etc etc
Ehhhh, HO STOP. Een en al angst, smoezen om voor jezelf goed te praten dat je niet hoeft te doen wat je het liefst zou willen.
Ok even heel kort, wat wil ik? Aanspreken
De rest telt niet, zijn allemaal “ego” angsten.
Dus; IK GA
Wist niet precies wat ik moest zeggen maar dacht; ik bied haar mijn handdoek aan zodat ze haar hoofd daarop kan leggen, wat zachter dan die stenen tafel….
Ik tikte op haar schouder waarna zij haar ogen opende en de oortjes van haar mp3 speler uit de oren haalde. Zoals gepland bood ik haar de handdoek aan waarvan zij echter geen gebruik wenste te maken. Belangrijker, we raakten wel aan de praat en hebben zeker nog een uur heel gezellig zitten kletsen. Toen ze aangaf weg te moeten hebben we telefoonnummers uitgewisseld en afgesproken om elkaar snel weer te zien, wat ook is gebeurd.
Of dat een succes was is weer een ander verhaal ;-)
Moraal; Denk niet aan de uitkomst, wees trots of je moed! Wat je ook maar wilt en je doet daar geen ander mens kwaad mee, ga ervoor.
Waar zijn we toch allemaal zo bang voor? Morgen kan je dood zijn of misschien wel horen dat je een ernstige ziekte hebt.
Ik zeg; DOEN!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten